به گزارش پایگاه خبری اقتصاد جوان، طی ماه‌های اخیر موضوع استقلال انجمن‌های ملی به‌ویژه در رشته‌های پرمخاطب همچون جوجیتسو، یکی از مباحث جدی و چالش‌برانگیز در ورزش کشور بوده است. راه‌اندازی انجمن‌های ملی با هدف ایجاد انسجام و ساماندهی ساختار رشته‌ها، هرچند اقدام مثبتی ارزیابی می‌شود، اما در عمل با مشکلات اجرایی و ابهاماتی همراه بوده که نمونه بارز آن را می‌توان در وضعیت فعلی انجمن ملی جوجیتسو مشاهده کرد.
یکی از اساسی‌ترین چالش‌های کنونی انجمن جوجیتسو، موضوع هویت بصری و اسناد رسمی است؛ جایی که با وجود اعلام استقلال انجمن ملی، هنوز از سربرگ‌ها و لوگوی JJIF (فدراسیون جهانی جوجیتسو) استفاده می‌شود. این مسأله با روح یک “انجمن ملی مستقل” در تضاد است و پرسش جدی جامعه ورزش از وزارت ورزش و جوانان، شفاف‌سازی درباره وضعیت واقعی استقلال این انجمن‌هاست. آیا واقعاً انجمن جدید به طور مستقل فعالیت می‌کند یا فعالیت کمیته‌ها و برگزاری مسابقات همچنان زیرمجموعه انجمن قبلی و با همان نمادهای قبلی ادامه دارد؟
همچنین، نبود قوانین مدون و ساختار روشن برای مدیریت کمیته‌ها و زیرشاخه‌های مختلف جوجیتسو موجب تداخل وظایف، سردرگمی مربیان، ورزشکاران و حتی مدیران اجرایی شده است. اکنون این سؤال مطرح است که برگزاری مسابقات طبق قوانین کدام سبک یا زیرمجموعه باید انجام شود؟ آیا انجمن حق تلفیق قوانین را دارد یا هر سبک باید طبق مقررات خود مسابقه برگزار کند و صرفاً برای اعزام‌های خارجی پس از اخذ مجوز شورای برون‌مرزی اقدام نماید؟
در همین راستا، وزیر ورزش و جوانان نیز با تأکید بر اصلاح ساختار تشکل‌های ورزشی ناکارآمد، بر لزوم بازنگری، جوانگرایی و حذف تشکل‌های غیرموثر اشاره کرده است. وی تصریح می‌کند که ساختار و مقررات مربوط به انجمن‌های ملی باید بازبینی شود و از این پس فاکتورهایی چون تعداد ورزشکاران سازمان‌یافته و گستردگی فعالیت استانی، معیار اصلی برای تداوم یا حذف انجمن‌ها خواهد بود.
بدون شک، مسیر استقلال واقعی انجمن‌ها و ارتقای جایگاه جوجیتسو در کشور، نیازمند تدوین دقیق مقررات، تعیین حدود اختیارات، به‌روزرسانی آیین‌نامه‌ها و بازنگری در هویت بصری است. تنها با شفاف‌سازی و ضابطه‌مند کردن این بخش، می‌توان از موازی‌کاری و تداخل وظایف در کمیته‌ها جلوگیری و بستری مناسب برای پیشرفت ورزشکاران و توسعه جوجیتسو فراهم ساخت.
