**زمین‌های سوخته در ورزش؛ تبعات تصمیمات غیرکارشناسی**
برخی تصمیمات اخیر وزارت ورزش و جوانان تبعاتی را به همراه خواهد داشت که با تغییر مدیریت در این وزارتخانه، مشخص نیست چه کسی پاسخگوی «زمین‌های سوخته‌ای» باشد که از این تصمیمات به جا مانده است.
به گزارش پایگاه خبری اقتصاد جوان نیوز، تصمیمات غیرمنتظره و بی‌ثباتی در ساختار مدیریتی وزارت ورزش، شبیه زلزله‌هایی عمل می‌کند که به جای توسعه، ریشه‌های تعادل و پیشرفت در ورزش کشور را متزلزل کرده است. این تصمیمات و تغییرات ناگهانی، همچون بحران‌های اقتصادی، چیزی جز آشفتگی و میراثی از زمین سوخته به جا نمی‌گذارند.
فدراسیون‌هایی که باید به بستری برای پرورش استعدادها و افتخارآفرینی در عرصه ملی تبدیل شوند، اکنون درگیر بحران‌های مدیریتی پی‌درپی‌اند. این وضعیت باعث شده است که منابع محدود، نه برای رشد و توسعه، بلکه صرف تطبیق با شرایط جدید و مدیریت بحران‌های مداوم شوند.
در همین حال، زمزمه‌هایی از جابه‌جایی وزیر ورزش و جوانان به وزارت راه به گوش می‌رسد. این تغییر، پرسش‌هایی جدی را در ذهن دلسوزان ورزش به وجود آورده است. آیا فردی از حلقه نزدیکان وزیر، که احتمالاً هم‌اکنون نیز در بدنه مدیریتی یا معاونت‌های این وزارتخانه حضور دارد، جایگزین او خواهد شد؟ اگر چنین باشد، آیا این افراد آماده‌اند تا پاسخگوی تبعات تصمیمات امروز برای فردای ورزش کشور باشند یا بار دیگر شاهد تکرار سیاست‌های مقطعی و غیرکارشناسی خواهیم بود که در نهایت به تعمیق بحران‌ها منجر می‌شود؟
متأسفانه، برخی از مدیران در وزارت ورزش، به‌جای ایفای نقش موثر در مسیر توسعه، تنها دغدغه حفظ موقعیت خود را دارند و با «بله قربان»گویی، به ادامه روندهای اشتباه کمک کرده‌اند. حضور چنین مدیرانی، همراه با احتمال جایگزینی افراد نزدیک به تیم مدیریتی فعلی، نگرانی‌ها را درباره آینده ورزش ایران افزایش داده است.
امروز، ورزش کشور بیش از هر زمان دیگری به مدیریتی مبتنی بر دانش، برنامه‌ریزی و ثبات نیاز دارد. اما جابه‌جایی‌های ناگهانی و انتخاب‌هایی که بیشتر بر مبنای ملاحظات سیاسی و روابط انجام می‌شوند، نه‌تنها مشکلات را حل نخواهند کرد، بلکه افق‌های پیش‌روی ورزش ایران را نیز تاریک‌تر می‌کنند.
پرسش جدی این است که آیا تصمیم‌گیرندگان امروز آماده‌اند فردا در برابر جامعه ورزشی کشور پاسخگو باشند؟ یا ورزش ایران همچنان قربانی نگاه‌های کوتاه‌مدت و جناحی خواهد شد؟ این پرسش، هشداری مهم برای سیاست‌گذاران است که پیش از اتخاذ هر تصمیمی، به عواقب بلندمدت آن بیندیشند. چراکه زمین‌های سوخته‌ای که امروز بر جای می‌گذارند، ممکن است فردا دیگر فرصتی برای اصلاح یا بازسازی باقی نگذارد.
