امروز، سیام آذر، یادآور خاموشی یکی از چهرههای کمنظیر هنر ایران است؛ زندهیاد مرتضی احمدی، هنرمندی که از تئاتر و سینما تا رادیو، دوبله و موسیقی، حضوری اثرگذار و ماندگار داشت. او که با نام کامل مرتضی حاج سید احمدی در دهم آبان ۱۳۰۳ در جنوب تهران متولد شد، از نوجوانی به ورزش و از ابتدای جوانی به هنر گرایش یافت و خیلی زود راه خود را در تئاتر، پیشپردهخوانی و سپس رادیو باز کرد.
احمدی در رادیو با صدا و لحن خاص خود، پیشپردهها، آوازهای بیات تهران و برنامههای طنز را اجرا کرد و از اوایل دهه ۳۰ وارد سینما و بعدتر تلویزیون شد. او در دهه ۴۰ به جمع دوبلورهای حرفهای پیوست و در این عرصه نیز خاطرهسازی کرد. ویژگی شاخص بازیها و صداپیشگیهایش، ترکیبی دلنشین از طنز، جدیت، زیرکی و شیطنت بود؛ سبکی شخصی که نقشهایش را ماندگار میکرد.
از نقشآفرینیهای بهیادماندنی او میتوان به شخصیت «آقای ستونزاده» در سریال «آرایشگاه زیبا»، بازی در فیلمهایی چون «ماموریت»، «اتوبوس»، «حالا چه شود»، «ارثیه» و حضور در مجموعههای تلویزیونی خاطرهانگیزی مانند «تعطیلات نوروزی» و «زیر بازارچه» اشاره کرد. احمدی در کنار این نقشها، توانایی خود را در ایفای شخصیتهای متفاوت و جدیتر نیز نشان داد؛ از جمله در فیلم «معما» و «جدال در تاسوکی».
در عرصه صداپیشگی، صدای ماندگار او در ذهن نسلها باقی مانده است؛ از روباه مکار در «پینوکیو» و نقشآفرینی در «نیلز»، «عصر حجر»، «سندباد»، «یوگی و دوستان» تا روایت شیرین مجموعه «شکرستان». او همچنین در دوبله آثار سینمایی و سریالهای خارجی و ایرانی حضوری پررنگ داشت.
مرتضی احمدی علاوه بر هنر اجرا، دلبسته فرهنگ و تهران قدیم بود و این علاقه را در کتابها و نوشتههایش بازتاب داد. بیدلیل نبود که بهرام بیضایی دربارهاش گفت: «آن مرد، گنجی در سر دارد…» و دیگر هنرمندان از شرافت، نجابت و چندوجهیبودن او یاد کردند.
این هنرمند چندبعدی سرانجام در سیام آذر ۱۳۹۳ چشم از جهان فروبست، اما آثار و صدایش همچنان زنده است؛ یادگاری ماندگار از مردی که گنجینهای از هنر و فرهنگ بود.
/ایسنا
