به گزارش پایگاه خبری اقتصاد جوان مفهوم ارز به معنای واحد پولی است که در یک کشور یا منطقه برای تبادل کالا و خدمات استفاده می‌شود. این واحد پولی معمولاً توسط دولت یا بانک مرکزی صادر می‌شود و قدرت قانونی دارد. در اصطلاحات مالی، ارز به طور کلی به پول نقد اشاره دارد. اما این مفهوم در دنیای ارز دیجیتال کمی متفاوت است. ارزهای دیجیتال به ارزهایی گفته می‌شود که معمولا توسط نهادها یا اشخاصی جدا از دولت‌ها ساخته می‌شوند و حکومت‌ها نقشی در اداره آن ندارند. در واقع ارز دولتی متمرکز است و ارز دیجیتال غیرمتمرکز.
«کرپیتوکارنسی» یا «رمز ارز» در واقع دسته‌ای از ارزهای دیجیتال است که در آنها از پروتکل رمزنگاری (کدگذاری) برای انجام تراکنش‌های مالی استفاده می‌شود.
با توجه به عدم وجود پول‌های دیجیتال در کشور ما و تحریم خدمات مربوطه، عموما ارز دیجیتال در ایران برای اشاره به مفهوم رمز ارز استفاده می‌شود. اولین ارز دیجیتال به اسم بیت کوین توسط شخص یا گروهی ناشناس به نام ساتوشی ناکاموتو طراحی و عرضه شد.
یکی از ویژگی‌هایی که توجه‌ها را به سمت ارز دیجیتال جلب کرده غیر متمرکز بودن آنها است. این بدان معناست که هیچ گروه یا سازمانی آنها را کنترل نمی‌کند. به بیان ساده‌تر برای انتقال رمز ارزها نیاز به وجود بانک‌ها یا اشخاص ثالث نیست و می‌توان آن را مستقیم به شخص دیگری منتقل کرد. این نقل و انتقالات بر پایه سیستم‌های رمزنگاری مانند بلاک‌چین (Blockchain) انجام می‌گیرد.
اما در کشور ما رمز ارزها كنوز به رسمت شناخته نشده‌اند.
معاون اداره کل نظارت بر فضای مجازی دادستان کل کشور در پاسخ به سوالی مبنی بر قانونی بودن رمز ارزها در ایران گفت: فعلا قانون ما رمز ارزها را به رسمیت نمی‌شناسند. به گفته امیری در کشور‌های مختلف حاکمیت‌ها برخورد‌های مختلف دارند، در ایران فعلاً قانونی که تولید و عرضه رمزارز‌ها را صراحتاً غیرقانونی اعلام کند وجود ندارد؛ اما مراجع دولتی در چند مصوبه در حد آیین نامه و بخشنامه اعلام کردند که نظام حاکمیت ما فعلاً رمز ارزها را به رسمیت نمی‌شناسد و قطعاً از لحاظ حقوقی در کشور رمز ارزها نه پول و نه ارز محسوب می‌شوند.
