تهران- پایگاه خبری اقتصاد جوان:
در راستای بررسی وضعیت صنعت صادرات مواد شوینده ایران، به سراغ کامبیز قشمی، مدیر و کارشناس ارشد بازاریابی صادراتی این صنعت رفتیم. آقای قشمی با دارا بودن مدرک کارشناسی ارشد مدیریت اجرایی (گرایش بازاریابی صادرات)، سالها در شرکتهای بزرگ تولیدکننده مواد شوینده و بهداشتی کشور بهعنوان مدیر بازاریابی خارجی و فروش صادرات فعالیت داشته و تجربه گستردهای در بازارهای منطقهای و بینالمللی همچون ترکیه، عراق، الجزایر و روسیه دارد.
تحلیل بازار صادراتی مواد شوینده؛ از دوران طلایی تا تحولات جدید
آقای قشمی در این مصاحبه تاکید میکند:
«فعالان اقتصادی هرگز سالهای طلایی دهه ۸۰ تا اواسط دهه ۹۰ خورشیدی را فراموش نخواهند کرد. در آن دوران، با تکیه بر زیرساختهای قدرتمند صنعت پتروشیمی و تولید انبوه، سهم قابل توجهی از صادرات مواد شوینده ایران راهی بازارهای همسایه شد. ویژگی محصولات صادراتی موفق شامل فرمولاسیون سازگار با آب و اقلیم کشورهای مقصد، بستهبندی چندزبانه (انگلیسی، عربی، روسی)، رعایت استانداردهای جهانی همانند ISO، GMP و Halal و قیمت رقابتی نسبت به برندهای ترکیهای و چینی بود. همچنین ایجاد دفاتر نمایندگی در کشورهای هدف و حمایت بازاریابی قوی، نقش موثری در رشد صادرات ایفا کرد.»
وی میافزاید:
«در بازه ۱۳۸۵ تا ۱۳۹۷، ثبات نسبی اقتصادی، تقاضای بالا در کشورهای همسایه نظیر عراق، افغانستان و سوریه، مزیت قیمت تمامشده پایین به دلیل یارانه انرژی و نیروی کار ارزان و نبود رقابت جدی از رقبای اروپایی و ترکیهای، فرصت مناسبی برای توسعه صادرات فراهم آورد.»
آغاز دوره رکود و چالشهای جدید
قشمی در ادامه میگوید:
«با اعمال تحریمها و بروز نوسانات ارزی از ۱۳۹۷ تا ۱۴۰۱، صنعت صادرات مواد شوینده با مشکلاتی از جمله بیثباتی قیمتی، محدودیتهای بانکی و انتقال پول حتی با کشورهای همسایه، دشواری تأمین مواد اولیه وارداتی و ضعف مدیریت بنگاهها مواجه شد. همچنین، کاهش حمایت دولت از صادرکنندگان و ورود پرقدرت برندهای ترکیهای و چینی با تبلیغات و بستهبندی حرفهای، بازار را با چالش مواجه کرد.»
فرصتها و تهدیدهای امروز صادرات شوینده
در خصوص وضعیت فعلی، قشمی تاکید میکند:
«با وجود کاهش ارزش ریال و افزایش مزیت رقابتی صادرات و رشد برندهای تخصصی و کوچک ایرانی، بیثباتی قوانین صادراتی، کمبود برندسازی بینالمللی، اتکای بیش از حد به بازار عراق و افغانستان و نبود سرمایهگذاری بلندمدت در برندسازی منطقهای همچنان تهدید بزرگی است.»
او همچنین معتقد است:
«برای بازگرداندن سهم بازار از دست رفته، شرکتهای ایرانی باید به جای رقابت ناسالم داخلی و دامپینگ، بر هویت بومی، نوآوری و توسعه لایههای جدید توزیع تمرکز کنند و به دور از فروش فلهای و ارزانفروشی، از سرمایه ملی خود صیانت کنند. توسعه محصولات صادراتی با بستهبندی و برندینگ حرفهای، کلید کسب سهم مجدد از بازارهای منطقهای خواهد بود.»
جمعبندی و توصیههای کارشناسی
در پایان این گفتوگو، قشمی تاکید میکند:
«برندهای ملی هر کشور نماد برتری صنعتی و شاخص تعاملات تجاریاند و حفظ ارزش و اعتبار آنها باید در سیاست همه تولیدکنندگان و صادرکنندگان قرار گیرد. فروش مواد شوینده ایران بهصورت فله و بیهویت، صرفاً منجر به زیان بلندمدت در بازارهای هدف میشود. بازنگری در سیاستهای صادراتی و برندسازی راه بازگشت پرقدرت به بازار منطقهای است.»
درباره کامبیز قشمی:
وی متولد ۱۳۵۲ در تهران، با بیش از دو دهه مدیریت در بخش صادرات صنعت شوینده ایران و همکاری با شرکتها و بازارهای بینالمللی، تجربهای عمیق در توسعه استراتژیهای صادرات، برندینگ و شناخت بازارهای هدف دارد و تألیفات و مقالات متعددی در حوزه اقتصاد بینالملل و تجارت خارجی منتشر کرده است. قشمی همچنین نقش برجستهای در کسب عنوان صادرکننده برتر کشور طی سالهای ۱۳۸۹ تا ۱۳۹۸ ایفا کرده است.
