مقام‌های چینی بر این باورند که زمان بلوغ یوان فرارسیده و این ارز می‌تواند نقشی پررنگ‌تر در مبادلات جهانی ایفا کند. پکن در سال‌های اخیر با سرعتی بی‌سابقه، دلار را از قراردادهای تجاری و مالی کنار گذاشته و به دنبال تثبیت جایگاه پول ملی خود در نظام پولی بین‌المللی است؛ روندی که پیامدهای گسترده‌ای برای آینده اقتصاد جهانی خواهد داشت.
تحلیلگران می‌گویند سیاست (دلار زدایی) چین بخشی از راهبرد بلندمدتی است که نه‌تنها به کاهش وابستگی به نظام مالی تحت سلطه آمریکا کمک می‌کند، بلکه به پکن امکان می‌دهد قدرت اقتصادی خود را به ابزار ژئوپلیتیکی تبدیل کند. استفاده از یوان در قراردادهای نفتی و گازی، گسترش مبادلات در چارچوب گروه بریکس و انعقاد توافق‌های دوجانبه با کشورهای آسیایی، آفریقایی و آمریکای لاتین، نمونه‌های آشکار این سیاست هستند.
به باور کارشناسان، هرچند یوان هنوز فاصله زیادی با دلار به‌عنوان ارز ذخیره جهانی دارد، اما رشد سهم آن در نظام پرداخت‌های بین‌المللی نشانه‌ای از تغییر تدریجی موازنه است. این روند می‌تواند بر نفوذ اقتصادی و حتی سیاسی ایالات متحده در سال‌های آینده تأثیر بگذارد.
با این حال، مسیر یوان‌محوری خالی از چالش نیست. کنترل‌های سختگیرانه سرمایه در چین، کمبود شفافیت مالی و نگرانی سرمایه‌گذاران بین‌المللی از ثبات سیاست‌های پکن، موانعی جدی برای تبدیل یوان به رقیب واقعی دلار به شمار می‌روند.
در شرایطی که تنش‌های ژئوپلیتیکی میان شرق و غرب رو به افزایش است، حرکت شتابان چین به سوی کنار زدن دلار می‌تواند آغازگر مرحله‌ای تازه در نظم اقتصادی جهان باشد؛ نظمی که شاید دیگر تنها بر یک ارز مسلط بنا نشود.
منبع : اکونومیست
