به گزارش پایگاه خبری اقتصاد جوان، فشارهای آمریکا بر صنعت نفت ونزوئلا وارد فاز عملیاتی شده و نشانههای آن بهوضوح در مسیر نفتکشها، بنادر و آمار تولید این کشور دیده میشود. ماجرا از دو هفته پیش و با توقیف یک نفتکش آغاز شد؛ اقدامی که خیلی زود با تشدید لفاظیهای دونالد ترامپ، رئیسجمهور آمریکا، رنگ و بوی نظامی به خود گرفت. ترامپ بهصراحت از احتمال محاصره ترافیک نفتکشهای ونزوئلا سخن گفت و خواستار بازگرداندن «نفت، زمین و داراییهایی شد که پیشتر از آمریکا دزدیده شدهاند»؛ اظهاراتی که بهطور ضمنی به ملیسازی داراییهای نفتی توسط دولت هوگو چاوز در دهه ۹۰ میلادی اشاره داشت.
رئیسجمهور آمریکا در ادامه، با انتشار پیامهایی در شبکه اجتماعی خود، حضور نظامی ایالات متحده در سواحل ونزوئلا را تهدیدی رو به گسترش توصیف کرد و نوشت: «این حضور فقط بزرگتر خواهد شد و شوکی که وارد میشود، بیسابقه خواهد بود.» چنین مواضعی عملاً فضای تجارت نفت ونزوئلا را به یک میدان پرریسک تبدیل کرده است.
در واکنش، دولت ونزوئلا تصمیم گرفت نفتکشهای خود را با اسکورت نیروی دریایی همراه کند. تنها ساعاتی پس از آخرین تهدیدهای آمریکا، چندین کشتی حامل محمولههای نفتی و فرآوردههایی مانند اوره و کک نفتی، بنادر این کشور را ترک کردند. بر اساس گزارش نیویورک تایمز و با استناد به دادههای ردیابی کشتیها، این اعزامها با هدف کاهش ریسک توقیف و ارسال سریع محمولهها انجام شده است.
با این حال، شرایط بنادر ونزوئلا همچنان بحرانی است. طبق گزارش والاستریت ژورنال، حدود ۷۵ نفتکش در سواحل این کشور پهلو گرفتهاند. دادههای وبسایت «تانکر ترکرز» نشان میدهد تنها نیمی از این کشتیها بهطور رسمی در فهرست تحریمهای آمریکا قرار دارند، اما حتی کشتیهای غیرتحریمی نیز با احتیاط شدید تردد میکنند. برخی نفتکشها برای جلوگیری از توقیف، مسیر خود را تغییر داده یا از ورود به آبهای ونزوئلا خودداری کردهاند.
به گفته یک اقتصاددان ونزوئلایی که والاستریت ژورنال به نقل از او گزارش داده، تشدید برخورد با نفتکشهای تحریمشده میتواند تا ۸ میلیارد دلار از درآمدهای نفتی ونزوئلا را از بین ببرد. این در حالی است که نفتکشهای تحریمشده، حدود ۷۰ درصد تجارت نفت این کشور را تشکیل میدهند. در مجموع، ناوگانی متشکل از حدود ۹۰۰ کشتی وظیفه انتقال نفت خام ونزوئلا را بر عهده دارند که بخش عمده آن به بازارهای آسیایی ارسال میشود.
آمارهای تولید نیز تصویر روشنی از فشار تحریمها ارائه میدهد. آژانس بینالمللی انرژی تولید نفت ونزوئلا در ماه گذشته را حدود ۸۶۰ هزار بشکه در روز برآورد کرده است؛ رقمی که نسبت به بیش از یک میلیون بشکه در روز در ماههای سپتامبر و اکتبر کاهش محسوسی نشان میدهد. این افت تولید در شرایطی رخ داده که کمبود فضای ذخیرهسازی و محدودیتهای صادراتی، خطر کاهش بیشتر تولید را تقویت کرده است.
در میان تحلیلگران انرژی، دیدگاههای متفاوتی درباره پیامدهای این فشارها وجود دارد. برخی معتقدند کمپین ترامپ علیه ونزوئلا میتواند نتیجهای معکوس داشته باشد. سیریل ویدرشوون، تحلیلگر حوزه انرژی، تأکید میکند که آمریکا از این فشارها سود استراتژیک قابلتوجهی نخواهد برد و در مقابل، ونزوئلا بیش از پیش به چین و روسیه نزدیک میشود. به باور او، تشدید تنشها نهتنها زنجیرههای تأمین جهانی را تهدید میکند، بلکه نوسانات بازار نفت را نیز افزایش خواهد داد.
در سوی دیگر، برخی تحلیلگران نزدیک به سیاستهای واشنگتن معتقدند آمریکا از محاصره احتمالی نفتکشهای ونزوئلا آسیب نخواهد دید، چرا که پالایشگاههای منطقه گلفکاست طی سالهای اخیر وابستگی خود به نفت خام ونزوئلا را کاهش دادهاند. اما شرکتهای تحلیلی مانند «کپلر» این دیدگاه را رد میکنند و هشدار میدهند که اختلال در صادرات نفت ونزوئلا، میتواند زنجیره تأمین پالایشگاههای این هاب مهم نفتی را نیز تحت تأثیر قرار دهد.
آنچه اکنون روشن است، این است که تجارت ۸ میلیارد دلاری نفت ونزوئلا وارد دورهای پرابهام شده؛ دورهای که میتواند تنها آغاز یک اختلال بزرگتر در بازار جهانی نفت باشد. در این بازی پرتنش، نهتنها ونزوئلا، بلکه بازیگران اصلی بازار انرژی نیز ممکن است هزینههای سنگینی بپردازند.
/ایسنا
